Sporen wij of toch niet? De conclusies.

Niet letterlijk vanuit onze omgeving gehoord toen we ons initiatief aankondigden, maar de blik op veler gezichten drukte toch uit: jullie sporen niet. En inderdaad, we hebben veel dingen niet gedaan in de afgelopen dagen, maar één ding toch wel, inderdaad: sporen.

Om tot onze conclusies te komen proberen we hieronder de plussen en minnen van onze reis af te wegen. 

De duur

Zeven dagen duurde ons avontuur, waarbij de balans ook initieel al zou doorslaan in het voordeel van de reisdagen: vier, tegenover drie vakantiedagen. Door allerlei tegenvallers, waarover we uitgebreid bericht hebben in deze blog en via polarsteps, hebben we uiteindelijk vijf dagen gereisd en twee dagen vakantie genoten. Een verre van gunstige balans, zo op het eerste gezicht, maar in deze post tellen we alle plussen en minnen bij elkaar op en zullen we aan de hand daarvan onze conclusies verwoorden.

Het ging ons om de vergelijking tussen vliegen en treinen. Immers, 81 collega's van ons vlogen van Schiphol naar Split, terwijl wij uit duurzaamheidsoverwegingen de trein hebben genomen, van station Groningen naar station Split.

Wij zijn dinsdag 4 oktober om 11:18 uur van station Groningen vertrokken, onze collega's vertrokken op woensdag 5 oktober om 6 uur vanuit Haren. De luchtreizigers landden om 15:30 uur in Split en waren een uurtje later bij het voor ons gereserveerde hotel. Wij hadden na de verlate aankomst van de trein op station Split rond 23 uur op onze hotelkamer kunnen aankomen, let wel, op 6 oktober, ware het niet dat we eerst iets moesten eten na een reis van zeven uur in een eersteklascoupé zonder voorzieningen. 

Wij vertrokken dus ca. 19 uur eerder en kwamen ca. 31 uur later aan dan onze collega's. In totaal duurde de heenreis voor ons bijna 60 uur.

Werken in de trein

Vooraf hadden we hier rekening mee gehouden. Om geen extra vrije dagen op te hoeven nemen en de criteria zoveel mogelijk gelijk te houden aan die van onze vliegende collega's, had Mark besloten in de trein te werken. Martin wilde dit oplossen door de verloren tijd in te halen tijdens zijn vrije vrijdagen. Het werken in de trein ging een tijdje goed. Via Teams kon deelgenomen worden aan overleggen bij Deltion, de opdrachtgever van Mark, en airPods zorgden ervoor dat de medereiziger daar niet zoveel last van had. De kwaliteit van de Wifi in de trein was echter na Arnhem al behoorlijk wisselend en in Duitsland werd het rap minder. Bovendien bleek aan het eind van de eerste reisdag dat de VPN-applicatie van Deltion er de brui aan gaf, vermoedelijk getriggerd door de voortdurend wisselende IP-adressen. Hierdoor kon Mark niet langer bij alle applicaties die hij nodig had om een aantal taken af te ronden. Werken met Teams ging nog wel, maar de ontvangst werd er niet beter op toen we eenmaal dieper Duitsland in spoorden. Uiteindelijk heeft Mark minder kunnen werken dan hij van plan was, een groot deel van de tijd ging uiteindelijk op aan pogingen om de VPN toch weer aan de praat te krijgen. Dit is uiteindelijk na thuiskomst met hulp van de ICT-helpdesk van Deltion pas gelukt. Ook Mark heeft zijn toevlucht genomen tot vrije tijd om de al geschreven uren in te kunnen halen. 

Ook deze vergelijking valt negatief uit voor de treinreizigers, ten voordele van de vliegers. Nog weinig balbezit en toch al 2-0 achter.  

De kosten

Over de kosten hebben we in onze vorige blogpost bericht en daarover kunnen we kort zijn: treinen kostte ons bijna drie keer zoveel als wat vliegen ons had gekost.

Comfort

Onze trouwe lezertjes is het vast niet ontgaan: onze reis was over het algemeen niet erg comfortabel. De lengte was daar zeker debet aan, maar ook zonder vertraging kunnen we wel het e.e.a. opsommen: haperende Wifi, te weinig zitplaatsen, smalle bedjes, krappe aansluitingen waardoor een sprint tussen twee perrons noodzakelijk wordt, gebrekkige en onvolledige informatie over aansluitende treinen en perrons van aankomst, meerdere trein-apps met soms tegengestelde informatie, ontbrekende voorzieningen (vooral tussen München en Split), abominabel ontbijt (inbegrepen in de slaaptrein), nauwelijks verstaanbare intercommeldingen (vooral de Duitsers hebben er een handje van om hiervoor zware mannenstemmen in te zetten, zie onze blogpost over het brandende veld), haperende of niet-werkende airco, vieze toiletten met overvolle vuilnisbakken, de vele rokers op de perrons, de rooklucht van diezelfde mensen als ze naast je zitten, etc.. Zonder helemaal te weten hoe collega's van onze lengte de vliegreis hebben doorstaan, durven we nu al te beweren: 4-0 voor de vliegers.

Informatie over de reis

Zowel voor als tijdens onze reis was de mogelijkheid om snel de juiste informatie te krijgen over de reisdetails zeer beperkt. Tip: mocht je een vertraging hebben opgelopen en wil je hierover telefonisch informatie inwinnen: niet doen. Loop liever naar een loket, waar je waarschijnlijk wel binnen een half uur te woord gestaan wordt. Maar ga niet bellen, om jezelf frustratie, tijd en kosten te besparen. De juffrouw, al dan niet digitaal, aan de andere kant van de lijn weet net zo weinig als jij en waarschijnlijk minder. De mensen van vlees en bloed, die je kan zien, voelen en helaas soms ruiken, vormen een veel betrouwbaardere basis. Hun boodschap kan ook teleurstellend zijn, maar is dan gewoonweg een getrouwe afspiegeling van de teleurstellende werkelijkheid. De initiële moeite om de reis te regelen en de eerste vertraging die het met zoveel moeite geregelde schema direct onderuithaalt scharen we onder ditzelfde kopje.

De gehele voorhoede valt geblesseerd uit, we gaan met 5-0 aan de thee.

Vermoeidheid

Deze kop is geen neutrale, bij het ontbreken van het woord onvermoeidheid. Maar onvermoeid waren we zeker niet toen we uiteindelijk in Split arriveerden, laat staan toen we om middernacht weer onze eigen voordeur achter ons sloten. Ook de vliegers waren na drie volle dagen Split ongetwijfeld vermoeid bij thuiskomst, maar daar was (meer) drank in het spel. De nachten kort, de dagen lang... 

De nederlaag lijkt compleet: 6-0.

Ontmoetingen

Een treinreis leent zich bij uitstek voor uitgebreidere ontmoetingen, zeker als je je niet in een gezelschap van meer dan tachtig personen bevindt. Bij volle coupés en met mensen als de horkerige Duitser leidt dat niet direct tot het aanhalen van de vriendschapsbanden, maar ben je op elkaar aangewezen omdat je tijd moet doden in een wagon zonder voorzieningen, dan kan dat leiden tot memorabele momenten. Dat overkwam ons ook en de jongeman die we ontmoetten getuigt in zijn eigen blog op polarsteps dat dat inherent is aan treinreizen.

De eer is gered: 6-1.

Ontdekkingen

Een treinreis als de onze leidt tot afgedwongen flexibiliteit. Nooit waren we van plan München te bezoeken, maar we hebben er een aantal leuke uren doorgebracht omdat het zo liep. De serendipiteit brengt ons naar 6-2. Onze supersub loopt zich al warm.

Sudoku

Sinds hij een digitaal abonnement heeft op zijn krant lost Mark nauwelijks nog sudoku's op. Martin leest zaterdag nog van papier en kan nog wel eureka-momenten vieren. Het willen oplossen van puzzels, onderdeel van het DNA van bijna elke IT'er, heeft ervoor gezorgd dat geen enkele tegenslag ons uit het lood heeft geslagen. Er ontstond immers weer een nieuwe puzzel en daarmee een nieuwe uitdaging. Als dan uiteindelijk alle vakjes op de juiste manier worden gevuld is dat erg bevredigend, al kostte het ons meer moeite dan vooraf bedacht. En dan kun je ook genieten van de weg ernaar toe. Onze puzzel was vele malen complexer dan die van onze vliegende collega's, waarmee onze mate van voldoening ook hoger scoort. We scoren dus weer: 6-3.

Rust  

Al lijkt ons reisverslag te duiden op continue hectiek, treinreizen over deze afstand geeft je de tijd om een boek uit te lezen en de omgeving in je op te nemen. Dat ligt aan je mindset. Mark wilde werken in de trein en toen dat niet ging was het lastig schakelen naar die mindset. Martin kon zich een aantal uren verliezen in zijn boek, op de wat langere trajecten (en op die waar de trein stilstond). Omdat vliegen korter duurt en omdat de sociale druk van reizen met een grote groep je in het algemeen afleidt van individuele interesses, is het lastig om als passagier in die twee vlieguren deze mindset te krijgen. 

We brengen de spanning terug in de wedstrijd: 6-4. En de supersub valt nu dan eindelijk in.

Samen lachen, samen huilen

Op reis met je vrienden is natuurlijk altijd goed. Samen ontberingen doorstaan verdiept de vriendschap. We hebben veel gelachen, ook waar het even tegenzat. We hebben gevloekt toen we de trein op een haar na misten. We hebben ontdekt dat we veel jeugdherinneringen deelden en naadloos teksten van o.a. André van Duin konden meezingen. We gaan ervan uit dat onze collega's niet vol overgave Willy Alberti hebben bedankt ;-). Anschlußtor: 6-5.

Uitstoot

Het doel van onze reis was vooral duurzamer dan onze collega's te reizen. Zoals in de blogpost die de uitstoot vergelijkt al duidelijk wordt: dat winnen we glansrijk. En duurzaamheid zou dus het criterium kunnen zijn waarmee we de regels van de wedstrijd zodanig aanpassen dat deze alsnog in ons voordeel wordt beslist. En waarom ook niet. Onze supersub scoort met de hand van God, we winnen met 7-6. De scheids fluit af.

Conclusies

Maar dat is toch al te makkelijk. Je kan je inzetten voor duurzaamheid, maar aan die inzet zitten wel grenzen. Natuurlijk, we hebben een geweldig avontuur beleefd, maar voor de gemiddelde reiziger zijn alleen de kosten al zo'n hoge drempel dat de trein nooit genomen zal worden. Efficiënt is reizen per trein zeker niet, comfortabel ook niet. Avontuur, ja, dat kan je nog vinden, maar of dat het avontuur is waarop je hebt gehoopt en dat je romantiek en heldendom verschaft, nou, nee.

Er is geen Europees spoorboekje en als je het al zelf lukt om iets dergelijks samen te stellen, dan is het zeer onbetrouwbaar. Als gevolg daarvan kun je oponthoud op een deel van het reistraject nooit afwimpelen op de volgende aanbieder. Die zal zijn schouders ophalen en analoog aan onze Duitse vriend verklaren: "Nicht mein Problem".

De kosten van vliegen zijn veel te laag, milieueffecten worden er niet in verdisconteerd. Waarom vliegreizen niet hoger belasten en de opbrengsten daarvan ten goede laten komen aan subsidies voor het treinverkeer? En dan deels aan lagere kosten voor een treinkaartje, deels aan betere voorzieningen, informatiesystemen, afstemming van verschillende nationale spoorboekjes binnen Europa op elkaar. De trein is zoveel schoner dan het vliegtuig en het 'kedeng kedeng' houdt minder mensen uit hun slaap dan het geraas van vliegtuigmotoren.

En als het gaat om teamuitjes: bedenk goed of er een duurzaam alternatief is voor de geplande bestemming. Split bleek in ieder geval een paar stations te ver. Bij een volgend lustrum zou New Nexus er goed aan doen om daar rekening mee te houden.

We hopen vanzelfsprekend dat bij iedereen die deze blog leest het gevoel voor duurzaamheid (weer) is aangewakkerd. Als je dat al niet deed, denk dan voortaan iets langer na voordat je een vliegreis boekt. Voor ons geldt in ieder geval dat vliegen binnen Europa uit den boze is. En die intercontinentale reis die je zelden in je leven maakt en je horizon kan verbreden, daar beraden we ons over.

Maar ondanks al deze beschouwingen houden we fantastische herinneringen over aan onze Seven Days Split: onze Koot en Bie-conversaties, de ontvangst door onze collega's in Split, de behulpzame conducteur in Mannheim, de collegataxi naar huis, de mooie gesprekken over wat ons bezig houdt en bezorgd maakt, de pret tijdens het bloggen.